တို႔တိုင္းျပည္
ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔
တို႔ရြာ တို႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမ၀ယ္
ေစတီ စပါး၊ မ်ားလည္း မ်ား၏
မ်ားပါေလလဲ၊ တမဲြမဲြႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္
ယာစကာမ်ဳိး၊ တညိႈးညိႈးႏွင့္
ပုထိုးျမင့္ေမာင္း၊ ေက်ာင္းႀကိဳ ေက်ာင္းၾကား
လွည့္လည္သြားလ်က္
မစားေလရ၊ ၀မ္းမ၀၍
ဆြမး္မွ်မတင္ႏိုင္ ရွိမည္တည္း။
ထေလာ့ ျမန္မာ၊ အို ျမန္မာတို႔
တို႔ရြာ တို႔ေျမ၊ တို႔ရြာေျမ၀ယ္
ေရခ်ဳိေသာက္ရန္၊ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္ႏွင့္
သီးႏွံခ်ဳိပ်ား၊ မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလဲ၊ တမဲြမဲြႏွင့္
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလွ်င္
ျမင္သာျမင္ရ၊ မစားရ၍
ေတာကၿပိတၱာ ျဖစ္မည္တည္း၊
ထေလာ့ျမန္မာ၊ ျမန္မာထေလာ့
အားမေပ်ာ့ႏွင့္၊ မေလွ်ာ့လံု႔လ
သူကစ၍၊ ငါကအားလံုး
လက္ရံုးျမားေျမာင္၊ ဥာဏ္ျမားေျမာင္ႏွင့္
စြမ္းေဆာင္ၾကေလ၊ ေဆာင္ၾကေလေလာ့
ဤေျမ ဤရြာ၊ ဘယ္သူ႕ရြာလဲ
ဤယာစပါး၊ ဘယ္သူ႕စပါးလဲ
ထားေလာ့တာ၀န္၊ ပြန္းေလာ့ လုပ္ငန္း
ဥာဏ္ေရွ႕ပန္း၍
တစ္၀မ္းတစ္စိတ္ ညီေစသတည္း၊ ၊
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment