ျမတ္ႏိုး

အင္အားႀကီးသူမ်ားႏွင့္ အင္အားနည္းသူတို႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကရာတြင္ အင္ အားႀကီးသူကသာ အႏိုင္ရမည္ဟု လူအမ်ားက ထင္တတ္ၾကသည္။ သို႔ ရာတြင္ အႏိုင္အ႐ွံဳးဆိုသည္မွာ အင္အားတခုတည္းအေပၚတြင္ တည္မွီ သည္မဟုတ္။ ႏွစ္ဘက္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ Strategic Interaction ေပၚ တြင္ မူတည္သည္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္အား ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ၾကရာ တြင္ အာဏာရွင္ႏွင့္ ေဒါက္တိုင္မ်ားကို အားႀကီးသူ (strong actor) ဟု သတ္မွတ္၍ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားဘက္မွ အားနည္းသူ (weak actor) အျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီးမွသာ တိုက္ပြဲဝင္ နည္းပရိယာယ္မ်ားကို မွန္ မွန္ကန္ကန္ သံုးသပ္ခ်မွတ္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

အခ်ဳိ႕ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အဆိုပါ သတ္မွတ္ခ်က္ကို လက္ခံလိုျခင္း မရွိၾက။ အင္အားႀကီးသူဘက္က စစ္တပ္၊ ရဲ အပါ အဝင္ ေဒါက္တိုင္မ်ား ရွိသကဲ့သို႔ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား ဘက္တြင္လည္း လူထုအင္အား အလိုလို ရွိေနၿပီးသား ျဖစ္၍ အားနည္း သည့္ဘက္ဟု သတ္မွတ္စရာ မလိုဟုဆိုတတ္ၾကသည္။ သို႔ေပမယ့္ လူထုႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရး တသားတည္းရွိရန္ ကနဦးစည္း႐ံုးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ထားရသည္ကို အမွတ္တမဲ့ ေနမိတတ္ရာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားေပၚထြက္လာခ်ိန္တြင္မွ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားကသာ ေရွ႕ကၽြံၿပီး လို အပ္သည္ထက္ ပိုမိုဆံုး႐ွံဳးနစ္နာမႈမ်ား ျဖစ္လာတတ္ေလသည္။ ေတာ္လွန္ေရး သေဘာသဘာဝ၊ ရန္သူ႔အင္အား၊ မိမိအင္အား၊ ရန္သူ႔ ပရိယာယ္၊ မိမိပရိယာယ္မ်ားကို မတြက္ပဲ စိတ္ထဲေပၚရာ ထလုပ္ေနတတ္ေသာ စိတ္ကူးယဥ္ေတာ္လွန္ေရးသမား ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေၾကာင့္ မဆံုးရွံဳးသင့္ပဲ ဆံုးရွံဳးသြားခဲ့ရေသာ ေတာ္လွန္ေရးမ်ား ကမၻာတဝွမ္းတြင္ အေျမာက္အျမား ရွိပါသည္။ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္ အခါ၊ လူထု၏ ေတာ္လွန္ေရး ေရခ်ိန္ အနိမ့္အျမင့္ကို ထည့္သြင္းမစဥ္းစားတတ္ေသာ သူမ်ားသည္ သူရဲေကာင္းျဖစ္တတ္ေသာ္လည္း ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းျဖစ္ေလ့မရွိ။ ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္ဟူသည္ အေျခအေနမွန္ကို လက္ခံစဥ္းစား သံုးသပ္ႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္မွ သာ ေအာင္ျမင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးတခုကို ဦးေဆာင္ဆင္ႏႊဲႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္လာမည္ ျဖစ္သည္။

စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသူမ်ားက ၁၉ ရာစု ေႏွာင္းပိုင္း လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ား၊ ေျမေပၚေျမေအာက္ လႈပ္ရွားမႈ မ်ားႏွင့္ အၾကမ္းမဖက္လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ၾကရာတြင္ အင္အားႀကီး သူမ်ားႏွင့္ အင္အားနည္းသူမ်ားအၾကားမွ Strategic Interaction မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကၿပီး၊ အေရးပါေသာ hypothesis မ်ား ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါသည္။

လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲျဖစ္ေစ၊ လူထုတိုက္ပြဲျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္သ႑ာန္ကိုမဆို အသြင္ေဆာင္ထားေသာ ေတာ္လွန္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား၏ အေရးပါေသာ ေသာ့ခ်က္သည္ ခ်မွတ္ထားေသာ ဗ်ဴဟာမွန္ကန္မႈျဖစ္သည္။ ဗ်ဴဟာမ်ားတြင္ တိုက္႐ိုက္ဗ်ဴဟာမ်ားႏွင့္ သြယ္ဝိုက္ဗ်ဴ ဟာမ်ားဟူ၍ ရွိသည္။ အင္အားႀကီးေသာ အာဏာရွင္မ်ားႏွင့္ က်ဴးေက်ာ္သူမ်ား (strong actors) ကို ေတာ္လွန္ေသာ ေတာ္လွန္ေရး မ်ားတြင္ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားသည္ weak actors မ်ားျဖစ္သည္ဆိုသည့္ ေတာ္လွန္ေရးသေဘာသဘာဝကို ပဏာမ လက္မခံပဲ ထိေရာက္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးဗ်ဴဟာမ်ား ခ်မွတ္လို႔မရ။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ရန္သူကို ေလွ်ာ့တြက္ၿပီး မိမိကိုယ္ကို အဟုတ္ႀကီးထင္ေန တတ္ေသာ စိတ္ကူးယဥ္ေတာ္လွန္ေရးကိုသာ ဦးတည္သြားတတ္သည္။ ဖ႐ိုဖရဲႏွင့္ မိုက္႐ူးရဲ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားသာ ေပၚထြက္ေနတတ္ သည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ေတာ္လွန္ေရးသေဘာသဘာဝကို မွန္မွန္ကန္ကန္ လက္ခံႏိုင္ရန္ လိုအပ္လွေပသည္။ အဆိုပါ အင္အားႀကီးသူႏွင့္ အင္အားနည္းသူအၾကား ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကရာတြင္ ေပၚထြက္လာႏိုင္သည့္ Strategic action ေလးမ်ဳိးရွိတတ္သည္။

(၁) တိုက္႐ိုက္ထိုးစစ္ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ခံစစ္

အာဏာရွင္မွ ေတာ္လွန္ေရးကို ေခ်မႈန္းရာတြင္ တိုက္႐ိုက္ထိုးစစ္ကို အသံုးျပဳၿပီး ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားဘက္မွ တိုက္႐ိုက္ခံစစ္ကို အ သံုးျပဳျခင္းျဖစ္သည္။ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ဖြဲ႔စည္းၿပီး ဆင္ႏႊဲသည့္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ႏွစ္ဘက္စလံုး အက်အ႐ွံဳးမ်ားသည္။ ေတာ္လွန္ေရး သမားမ်ားဘက္မွ ေျခကုပ္ယူစခန္းမ်ား တခုၿပီးတခု က်ဆံုးတတ္သည္။ ေက်းလက္ၿမိဳ႕ျပမ်ားတြင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ အဖြဲ႔မ်ားဖြဲ႔စည္းၿပီး ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္သည့္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္မူ တတိတိႏွင့္ အတိုက္အခံ အဖြဲ႔အစည္း အဖြဲ႔ဝင္မ်ား အမွည့္ေခၽြခံရတတ္ေလ့ရွိသည္။ လူ ဖမ္းပြဲမ်ား ထြက္ေပၚလာတတ္ၿပီး၊ ေအာင္ပြဲ၏ အဆံုးအျဖတ္မွာ လူထုေတာ္လွန္ေရး ေရခ်ိန္အေပၚတြင္ မူတည္သည္။ ေတာ္လွန္ေရး သမားမ်ား အေနျဖင့္ လူထုႏွင့္တသားတည္း မျဖစ္ေသးပဲ ဤ strategic interaction ကို ေရြးခ်ယ္ပါက ေတာ္လွန္ေရးအရွိန္ ျပဳတ္ က်ၿပီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ယူရတတ္သည္။

Hypothesis: အင္အားႀကီးမားသူကသာ အႏိုင္ရျခင္း (သို႔မဟုတ္) ေတာ္လွန္ေရး ၾကန္႔ၾကာေနျခင္းမ်ား ျဖစ္တတ္သည္။

(၂) တိုက္႐ိုက္ထိုးစစ္ႏွင့္ သြယ္ဝိုက္ခံစစ္

အင္အားႀကီးေသာဘက္မွ တိုက္႐ိုက္ထိုးစစ္ကို အသံုးျပဳၿပီး၊ အင္အားနည္းသူဘက္မွ သြယ္ဝိုက္ခံစစ္ကို အသံုးျပဳျခင္းျဖစ္သည္။ သြယ္ ဝိုက္ခံစစ္ဆိုသည္မွာ ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈအသြင္သဏၭာန္ေဆာင္သည္။ ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈ (UG) ဆိုသည္ကို လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး A/S ႏွင့္ ေရာေထြးေျပာေနတတ္ၾကသည္။ ေျမေအာက္ဆိုသည္မွာ လွ်ဳိ႕ဝွက္မႈ အသြင္ေဆာင္ျခင္းကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ သည္။ ေသးငယ္ေသာ အစုအဖြဲ႔ေလးမ်ားအေပၚတြင္ အေျခခံၿပီး ေျပာက္က်ားလႈပ္ရွားမႈျဖစ္သည္။ အဆိုပါေျမေအာက္ လႈပ္ရွားမႈတြင္ လူထုအားလွ်ဳိ႕ဝွက္စည္း႐ံုးေရး၊ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး၊ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား စုေဆာင္းေရး၊ ေျပာက္က်ားလူထုတိုက္ပြဲမ်ား အေကာင္အ ထည္ေဖာ္ေရး စသည္မ်ား ပါဝင္သည္။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ လူထုတိုက္ပြဲေပါင္းစပ္ေရးကို အေျခခံထားပါက လက္နက္ ကိုင္တြယ္နည္း သင္တန္းေပးျခင္း၊ လက္နက္မ်ား သယ္ေဆာင္ပံ့ပိုးေရး၊ ရန္သူအားေခ်မႈန္းေရး စသည့္ အမာလိုင္းလုပ္ငန္းမ်ားလဲ ပါ ဝင္မည္ျဖစ္သည္။ Non-violent resistance ျဖစ္ပါက လက္နက္ကိုင္တြယ္မႈဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ား ပါဝင္မည္မဟုတ္။ သို႔ျဖစ္ရာ ေျမ ေအာက္ဆိုသည္ကို လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ မေရာေထြးမိေစရန္ အေရးႀကီးသည္။ သြယ္ဝိုက္ခံစစ္သည္ လူထုထဲတြင္ အေျခ ခံၿပီး တပ္ေဖ်ာက္ထားျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ အထိအရွိ၊ အဖမ္းအဆီးၾကံဳရမႈနည္းသည္။ လူထုႏွင့္ ထိေတြ႔မႈပိုမ်ားသည္။ လိုအပ္ေသာ sanctuary support ႏွင့္ social support ကိုသာ ရရွိပါက လူထုတိုက္ပြဲမ်ား ေဖာ္ေဆာင္ႏိ္ုင္ေရးအတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုး ဗ်ဴဟာျဖစ္ သည္။

Hypothesis: အင္အားႀကီးသူမွ အင္အားနည္းသူကို တိုက္႐ိုက္ထိုးစစ္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္သည့္အခါတြင္ အင္အားနည္းသူက လူထုထဲတြင္ တပ္ေဖ်ာက္ၿပီး ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈအသြင္ျဖင့္ သြယ္ဝိုက္ခံစစ္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ပါက လူထုကလဲ ေထာက္ခံမည္ဆိုလွ်င္ အင္အားနည္း သူ မ်ားဘက္မွ အႏိုင္ရသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ အာဏာရွင္အစိုးရမ်ားသည္ ေျမေအာက္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို ေျမေပၚအဖြဲ႔မ်ားထက္ ပိုၿပီးေၾကာက္ ေလ့ ရွိၾကသည္။

(၃) သြယ္ဝိုက္ထိုးစစ္ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ခံစစ္

အင္အားႀကီးသူဘက္မွ သြယ္ဝိုက္ထိုးစစ္အသံုးျပဳၿပီး၊ အင္အားနည္းသူဘက္မွ တိုက္႐ိုက္ခံစစ္ အသံုးျပဳျခင္းျဖစ္သည္။ အင္အားနည္း သူမ်ားကို တိုက္႐ိုက္တိုက္ခိုက္ျခင္း မျပဳပဲ သပ္လွ်ိဳၿဖိဳခြဲျခင္း၊ လူထုႏွင့္ ရန္တိုက္ေပးျခင္း စသည္မ်ားျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ျပဳလုပ္ရာတြင္ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးမွာ အသက္ေသြးေၾကာျဖစ္သည္။ အင္အားနည္းသူမ်ားဘက္မွ အဆိုပါဝါဒျဖန္႔ခ်ိမႈမ်ားကို တန္ျပန္တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ ရမည္။

Hypothesis: အားနည္းသူမ်ားဘက္မွ တိုက္႐ိုက္ခံစစ္ သံုးေနခ်ိန္သည္ အားႀကီးသူမ်ားအတြက္ အခါေကာင္းအခြင့္ေကာင္း အခ်ိန္ျဖစ္ သည္။ အဆိုပါအေျခအေနတြင္ တိုက္႐ိုက္ထိုးစစ္မလုပ္ပဲ သြယ္ဝိုက္ထိုးစစ္မ်ားႏွင့္သာ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနပါက အားႀကီးသူမ်ားဘက္မွ ႐ွံဳး တတ္ေလ့ရွိသည္။

(၄) သြယ္ဝိုက္ထိုးစစ္ႏွင့္ သြယ္ဝိုက္ခံစစ္

ႏွစ္ဘက္စလံုးမွ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ျခင္း မျပဳပဲ သြယ္ဝိုက္တိုက္ခိုက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ Hypothesis: အားႀကီးသူမ်ားဘက္တြင္ လူအင္ အား၊ ေငြအင္အား၊ နည္းပညာအားမ်ား အစစအရာရာ သာလြန္တတ္သည္ျဖစ္ရာ ေရရွည္တြင္ အားႀကီးသူမ်ားဘက္မွ အႏိုင္ရေလ့ ရွိသည္။

နိဂံုး

မည္သည့္ပဋိပကၡမ်ားတြင္မဆို ႏွစ္ဘက္စလံုးတြင္ စီမံခ်က္မ်ား၊ လူအင္အား၊ ေငြအင္အား၊ ႏိုင္ငံတကာ ေထာက္ခံမႈဆိုင္ရာ ေမွ်ာ္မွန္း ခ်က္မ်ား ရွိေလ့ရွိသည္။ အင္အားႀကီးသူႏွင့္အင္အားနည္းသူတို႔အၾကားမွ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမ်ားတြင္ လူအင္အား၊ ေငြအင္အားသာလြန္သည့္ ဘက္မွ အႏိုင္ရမည္ဟု ယူဆတတ္ေလ့ရွိၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ အႏိုင္အ႐ွံဳးမွာ ႏွစ္ဘက္စလံုးမွ ခ်မွတ္ေသာ မဟာဗ်ဴဟာမ်ား၏ stra tegic interaction မ်ားအေပၚတြင္ မူတည္ေနေၾကာင္းကို ကမၻာတဝွမ္း ေတာ္လွန္ေရးမ်ားမွ ထုတ္ႏႈတ္ထားေသာ Hypotheses မ်ားမွ သက္ေသခံေနလ်က္ရွိပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရေပသည္။

(မွတ္ခ်က္။ ။ျမန္မာ့ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ဤသေဘာတရားမ်ား သံုးရန္၊ မသံုးရန္ အခ်က္မ်ားကို ထည့္သြင္းထားျခင္း မရွိပါ။ သေဘာတ ရားသည္ လက္ေတြ႔ႏွင့္ ေပါင္းစပ္မွ အသံုးဝင္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ သေဘာတရားမပါေသာ လက္ေတြ႔မ်ားသည္လည္း မ်က္မျမင္ပု႑ားမ်ား ဥ ပမာလို ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။)

ခင္မမမ်ဳိး
(၁၁၊ ၄၊ ၂ဝ၁ဝ)