ျပည္တင္းလွ်င္ မင္းမခံႏိုင္ မေၾကာက္တရားျဖင့္ ၂၀၀၈ ကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ၾကမယ္
တနလၤာေန႕၊ 23 ႏုိ၀င္ဘာလ 2009 မင္းေဆြ(ေပါက္)
သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
ႏိုင္ငံေရးဆိုတာဟာ အလြန္က်ယ္ျပန္႔ နက္ရိႈင္းလြန္းလွပါတယ္။ အရိုးရွင္းဆံုးေျပာႏိုင္တာကေတာ့ မိမိေမြးဖြားႀကီးျပင္း ေနထိုင္ရတဲ့ တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံ တခုရဲ့ အေရးကိစၥအားလံုးပါပဲ။ ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရး၊ ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ ရင္ေဘာင္ တန္းႏိုင္ေရး၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး၊ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရး အစရိွသျဖင့္ တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံတခုရဲ့ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသား အားလံုးနဲ႔ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ လူမႈအေရးအရာကိစၥ အားလံုးပါပဲ။ ပညာေရး၊ က်န္းမာ ေရး၊ စီးပြားေရး၊ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရး အစရိွတဲ့ လူနဲ႔လူ႕ပတ္၀န္းက်င္ ဆက္ဆံေရး၊ ကုန္လုပ္ဆက္ဆံေရး စတာေတြအားလံုးဟာ တိုင္းျပည္ ႏိုင္ငံတခုရဲ့ ႏိုင္ငံေရးေတြပါပဲ။ အင္မတန္မွကို က်ယ္ျပန္႔လြန္း အားႀကီးလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲက်ေနာ္တို႔ အားလံုးဟာ ဘ၀အရကို ႏိုင္ငံေရး သတၱ၀ါေတြ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနတာပါ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ေန႔တဓူ၀ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ႀကံဳေနရတဲ့ လူမႈေရးရာ ကိစၥအ၀၀ ျဖစ္တယ္လို႔ မိန္႔ဆိုခဲ့ဘူးတာကို သတိရ မိပါတယ္။ ၾကက္ဥအေရာင္ တိမ္ေတာင္သဖြယ္ မင္းေရးက်ယ္လို႔ အဆိုစကားလည္း ရိွပါတယ္။ ဘယ္ကေလာက္ နက္ရိႈင္း ရႈပ္ေထြး က်ယ္ေျပာလဲ ဆိုတာကို ခိုင္းႏိႈင္းတင္စားေျပာဆိုၾကတာပါ။ ဘယ္ ေလာက္ ပဲ နက္ရိႈင္း ရႈပ္ေထြး က်ယ္ေျပာပါေစ၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္အေရးဆိုေတာ့ လူတိုင္း အားလံုးမွာေခတ္ႀကီးက ေပးလာတဲ့ သမိုင္းတာ၀န္ကို လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႔ဟာ ဖြားဘက္ေတာ္အေနနဲ႔ ပါလာၿပီးသားပါ။
အမွန္တရားအတြက၊္ တရားမွ်တမႈအတြက္၊ ကိုယ္က်င့္သိကၡာပိုင္းအတြက္ လူတိုင္းအားလံုးမွာ တာ၀န္ရိွၾကပါတယ္။ မမွန္တာ မတရားတာေတြ အတြက္ ရင္ဆိုင္အံတုရဲတာဟာ ေမြးရာပါ တာ၀န္၀တၱရားတခုကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱိကို ပ်ိဳးေထာင္ေမြးျမဴျခင္းလည္းပဲ မည္ပါ တယ္။ ဒီကေနမွ အေလ့အက်င့္အျဖစ္ ေရာက္ရိွသြားၿပီး သတၱိစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာတာပါ။ ထပ္ခါထပ္ခါ အျပန္ျပန္ ေလ့က်င့္တည္ေဆာက္ျခင္းကေန သတၱိစိတ္ကိုေမြးျမဴၾက ရမွာပါ။ အဲဒီကမွ ဆက္ကာဆက္ကာ အဆင့္ဆင့္ကေန မေၾကာက္တရား ျဖစ္ေပၚလာမွာပါ။
အမွန္တရားအတြက္၊ တရားမွ်တမႈအတြက္ မေၾကာက္တရားရိွျခင္း ျဖစ္ေပၚလာျခင္းဟာ မိမိတို႔ေရာက္ခ်င္တဲ့၊ သြားခ်င္တဲ့ပန္းတိုင္ကို ဆြဲေခၚ တြန္းတင္ေပးသြားမဲ့ စြမ္းအင္တမ်ိဳး ရရိွလာတာပါပဲ။ ဘာမွမလုပ္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဘာမွကိုျဖစ္လာစရာ အေၾကာင္းမရိွပါဘူး။ မိမိကိုယ္တိုင္ကကို မေၾကာက္တရားကို ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္တည္ေဆာက္ သြားမယ္ဆိုတဲ့ ျပင္းျပတဲ့့ဆႏၵ၊ အာသီသရိွဖို႔က အဓိက အခရာက်ပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကို လုပ္ယူရမွာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကို သံဓိဌာန္ခ် ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ခ်ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ေလ့က်င့္တည္ေဆာက္ယူျခင္းကသာ အေၾကာက္ တရားစိတ္ကို ေအာင္ျမင္ေက်ာ္လႊားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခိုင္ခံ့တည္ၾကည္မႈကို ျဖစ္ေပၚလာေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစဥ္အၿမဲ ဓါးလို ေသြးေနဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ လိုအပ္လာရင္ အဆင္သင့္ ထက္ရွခၽြန္ျမေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာလို႔ဒါကို ေဆြးေႏြးတင္ျပေနရတာလဲဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္အပါအ၀င္ အားလံုးေသာ သက္ရိွသတၱ၀ါမွန္သမွ်ဟာ ေမြးလာကတည္းက အေၾကာက္ တရားဆိုတဲ့စိတ္ကို သဘာ၀တရားႀကီးက လက္ေဆာင္အျဖစ္ ထည့္ေပးလိုက္လို႔ပါ။ ေၾကာက္စရာရိွရင္ ေၾကာက္ဖို႔ကို မိခင္သဘာ၀တရားႀကီးက သင္ေပးလိုက္တာပါ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလက္ေဆာင္ကို တလြဲဆံပင္ေကာင္း အသံုးခ်ဖို႔ ထည့္ေပးလိုက္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူတဦးကျဖစ္ျဖစ္၊ လူအုပ္စု တစုကျဖစ္ျဖစ္ လူအမ်ားစုႀကီးကို မေတာ္မတရား အႏိုင္က်င့္ဗိုလ္က် ရမ္းကားေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္သူကမွ လက္ခံလိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိမွာ ခြန္အားစြမ္းအားရိွသမွ်နဲ႔ ဒီိလို မေတာ္မတရားလုပ္ေနတာကို ျပန္လည္ကာကြယ္ တြန္းလွန္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ေခါင္းငံု႔မခံဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ေခါင္းငံု႔မခံဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳး၊ သတၱိမ်ိဳးကိုလည္း ေမြးျမဴရပါလိမ့္မယ္။
လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာသလို “ ကိုယ့္ကို မထိေသးလို႔ရိွရင္ ဘာသိဘာသာေနမယ္၊ ကိုယ္ ၀ိုင္းၿပီးကူညီလိုက္လို႔ ကိုယ့္ဘက္ လွည့္လာမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ထားမ်ိဳးမထားပါန႔ဲ။ လူမ်ားရဲ့ အခြင့္အေရးေတြကိုကိုယ္က ၾကည့္ေနရင္ တေန႔က်ရင္ ကိိုယ္ဘက္ လွည့္လာမွာပဲ။ ကိုယ့္ အလွည့္က်ရင္ ကိုယ့္လိုပဲ ဘယ္သူမွ၀ိုင္းၿပီး ကူေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကူမဲ့သူ ရိွမွာမဟုတ္ပါဘူး ”
“ သတၱိရိွရိွနဲ႔ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ၾကပါ။ ေၾကာက္ေနမယ္ဆိုရင္ တသက္လံုး ေၾကာက္ေနၾကရမွာပါ။အေၾကာက္တရား ေအာက္မွာ မပိေနပါေစနဲ႔။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေၾကာက္ၿပီးေတာ့ လုပ္သင့္သေလာက္ မလုပ္ခဲ့လို႔ရိွရင္ ေနာက္ ဆက္ၿပီးေတာ့ ေၾကာက္ေနရတဲ့စနစ္ကို ရွင္သန္ေအာင္ လုပ္ေပးသလို ျဖစ္သြားပါမယ္ ” ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။ အေျခအေနအရေၾကာက္ေပး ေနရေသးတယ္ဆိုရင္လည္းပဲ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ မ်က္စိပိတ္ၿပီးမေၾကာက္ဘဲ မ်က္စိဖြင့္ၿပီး ေၾကာက္ၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သဘာ၀တရားက ေပးလာတဲ့ အေၾကာက္တရားကို မွန္ကန္စြာ ကိုင္တြယ္အသံုးခ်တတ္/ႏိုင္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
မိမိတို႔ အေယာက္စီတိုင္းမွာ မူပိုင္ပါ၀ါ စြမ္းအားေတြရိွၾကပါတယ္။ ပါ၀ါရိွပံုခ်င္းသာ ကြဲျပားၾကတာပါ။ ဥပမာေပးေျပာရရင္ လူတေယာက္ဟာ အမ်ိဳး သားျဖစ္ေစ၊ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေစ ပန္းခ်ီဆြဲတတ္တယ္ ဆိုၾကပါစို႔။ ဒါဆိုရင္ အဲဒီပန္းခ်ီဆြဲတတ္ တာကိုက သူ႔ရဲ့ပါ၀ါစြမ္းအားပါပဲ။ ဘာျဖစ္ဆို ကိုယ္မွ ပန္းခ်ီမဆြဲတတ္ပဲကိုး။ ဒီလိုပဲ တျခားသူေတြက ကိုယ္မတတ္တာကို လုပ္တတ္တယ္၊ ကိုယ္က သူတို႔မလုပ္တတ္တာ မလုပ္ႏိုင္တာကို လုပ္တတ္ တယ္။ ပါ၀ါစြမ္းအားခ်င္းသာမတူညီၾက တာပါ။ လူတဦးခ်င္းစီတိုင္းမွာ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းအင္ေတြ ရိွပါတယ္။ အဲဒီဟာကိုလည္း ဘယ္သူကမွ အတင္း အက်ပ္ ယူေဆာင္သြားလို႔ မရပါဘူး။ ဖ်က္ဆီးပစ္လို႔လည္း မရပါဘူး။ မိမိဆီမွာသာ မူပိုင္အျဖစ္ က်န္ရိွေနတာပါ။
အဲဒီ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းအားေတြကို အျပန္အလွန္ သင္ယူေလ့လာသြားၾကရင္ က်ေနာ္တို႔ တဦးခ်င္းစီတိုင္းမွာ ပါ၀ါေတြ တိုးမ်ားလာမွာေပါ့။ အျပန္အလွန္ လည္း သင္ယူေလ့လာ ဖလွယ္သင့္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ က်ေနာ္အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလို တရားလက္လြတ္ ထင္ရာစိုင္း ရုပ္၀တၳဳအင္အားအရ အႏိုင္က်င့္ ရမ္းကား ဗိုလ္က်ေနတဲ့သူေတြကို ျပန္လည္ရင္ဆိုင္ အံတုႏိုင္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းအားေတြ မိမိတို႔ဆီမွာ အရင္ကထက္ ပိုရိွေနမွာေသခ်ာတာေပါ့။ ႏွလံုးရည္နဲ႔မိမိဦးေႏွာက္ ကိုသံုးၿပီး လိမ္မာပါးနပ္စြာ ေခါင္းငံု႔မခံျခင္းဟာ ႏိုင္ငံေရးအံတုဖီဆန္လိုက္တာပါပဲ။ အဲဒါ မေၾကာက္တရားပါပဲ။
အမွန္တရား၊ တရားမွ်တမႈ၊ တန္းတူညီမွ်မႈ အစရိွတဲ့ လူသားအားလံုးရဲ့ အေရးအရာကိစၥေတြကိုမ်က္ကြယ္ျပဳ လစ္လ်ဴရူၿပီး မိမိတို႔ လက္တဆုပ္စာ တအုပ္စုအတြက္ ရုပ္၀တၳဳအင္အား အရင္းအျမစ္ေတြကို တရားလက္လြတ္ အသံုးျပဳၿပီး စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ထင္ရာစိုင္းလုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးနဲ႔ ပတ္သက္ဆက္စပ္ေနတဲ့ စၾကာ၀ဋာ ကမၻာေလာကႀကီးရဲ့ ၿငိမ္းေအးခ်မ္းေျမ့မႈ၊ နက္ရိႈင္းတည္ၿငိမ္မႈ၊ ေတာေတာင္ေရေျမ ျဖစ္တည္ေနမႈ၊ ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္ စိမ့္စမ္းေတြရဲ့ ေအးျမသာယာစြာနဲ႔ ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ရာ စီးဆင္းေနမႈေတြ အစရိွတဲ့ သဘာ၀ အလွတရားေတြဟာ ပ်က္စီးဆိတ္ သုဥ္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာျဖစ္လို႔ ေလာကနီတိ သဘာ၀တရားအရကို မိမိတို႔ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့အေနအထားကေန တားဆီးကာကြယ္ သြားရမွာပါ။
သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာတရား ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈေတြကလည္း သဘာ၀တရားႀကီးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၾကဖို႔ ဆံုးမသင္ၾကားေပးခဲ့ပါတယ္။ တရားေတာ္ေတြကို ျပဌာန္းေပးထားခဲ့တဲ့ တရားရွင္သူေတာ္စင္ေတြရဲ့ဆံုးမၾသ၀ါဒေတြနဲ႔ လည္း အင္မတန္မွ ကိုက္ညီဆီေလ်ာ္လွပါတယ္။ အဲဒါ ေၾကာင့္မို႔ က်ေနာ္တို႔ လူမ်ိဳးစံုျပည္သူတရပ္လံုးကေၾကာက္ရြံ႕ မႈကို ကင္းေ၀းေလ်ာ့ပါးေစတဲ့ ဓမၼတရားေတာ္နဲ႔အညီ အဓမၼ၀ါဒီ လူဆိုးလူညစ္ လူမိုက္ ေတြကို မေၾကာက္ျခင္းတရား ဓမၼခြန္အားစြမ္းပကားနဲ႔ ေမာင္းထုတ္သုတ္သင္ပစ္ၾကဖို႔ဟာ မြန္ျမတ္သန္႔စင္တဲ့ အထူးတာ၀န္တရပ္အျဖစ္ ေရာက္ရိွ လာပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ကို လြတ္လပ္ေရးရယူေပးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကလည္း မေၾကာက္တရားနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေျပာဘူးပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ “ မမွန္တာလုပ္ဖို႔ကို ေၾကာက္ရမယ္၊ မတရားတာလုပ္ဖို႔ကို ေၾကာက္ရမယ္” ဒီ(၂ခုက လြဲရင္ ေလာကမွာ ေၾကာက္စရာ ဘာမွမရိွဘူး ”လို႔ သြန္သင္ မွာၾကားဘူးပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက့ မွန္တဲ့ကိစၥ၊ တရားတဲ့ကိစၥ မွန္သမွ်အားလံုးကို ေၾကာက္စရာကို မလိုဘူး၊ ရဲရဲသာလုပ္ၾက လို႔ဆိုတာပဲ မဟုတ္ ဘူးလား။
ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ သံုးသပ္ၾကည့္ရင္ မေၾကာက္တရားဟာ ပရဟိတလုပ္ငန္းျဖစ္ၿပီး ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းကေတာ့အတၱဟိတ လုပ္ငန္းလို႔ ေျပာႏိုင္မယ္ထင္ပါ တယ္။ ပရဟိတလုပ္ငန္းဟာ မိမိအတြက္မဟုတ္ဘဲ အမ်ားေသာလူအစုအေ၀းႀကီး အတြက္ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္ ခံစားေစဖို႔ ရင္းႏွီး ေပးဆပ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး အတၱဟိတလုပ္ငန္းကေတာ့ ပရဟိတလုပ္ငန္းနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္သေဘာမွာ ရွိပါတယ္။ တနည္း မိမိကိုယ္ကို၊ မိမိနဲ႔ပတ္သက္ ဆက္ႏြယ္တဲ့ အသိုက္အ၀န္းကိုသာ ဦးစားေပး အရာထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီကေန႔ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံဟာ လက္တဆုပ္စာ စစ္၀ါဒီေတြက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တည္ေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ ျပည္ခ်စ္ တပ္မေတာ္ႀကီးကို ခုတံုးလုပ္အသံုးခ်ၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုဆက္လက္ အသက္သြင္းဖို႔ လံုးပမ္းအားထုတ္ေနပါတယ္။ အဲလို စစ္ ပေဒသရာဇ္စနစ္ကိုအသက္၀င္ေစတဲ့ နည္းလမ္းအေနနဲ႔ ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပြဲ ဆိုတာဟာႀကီးကို မၾကာခင္ က်င္းပျပဳလုပ္မယ္လို႔ ေၾကညာထုတ္လႊင့္ ထားပါတယ္။နာဂစ္ဖြဲ႔ စည္းပံုအေျခခံဥပေဒလုိ႔ သိၾကတဲ့ တဖက္သတ္ေရးဆဲြထားတဲ့ ၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ အတည္ျပဳေရးကိုဒီတရား မ၀င္တဲ့ ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ အသက္သြင္းဖို႔ပါ။ ဒါဆိုရင္ သူတို႔ဟာ ဥပေဒေၾကာင္းအရ တရား၀င္မႈ (legitimacy) ျဖစ္သြားၿပီဆိုၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးက ရာသက္ပန္ ဘုရင္မင္းျမတ္ႀကီး လုပ္သြားႏိုင္ေတာ့မယ္လို႔ သူတို႔စစ္ေရေပၚဆီ တအုပ္စုရဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ အထင္ေရာက္ေနတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တံလွ်ပ္ကို ေရထင္ ေရႊသမင္ အလိုက္မွားသလိုမ်ိဳး ျဖစ္မွာကို မသိရင္ေတာ့ ကိုယ့္ရႈးကိုယ္ပတ္ ျဖစ္ဖို႔သာ ရိွပါတယ္။
၁၉၉၀ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္အရ အႏိုင္ရပါတီျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦးလည္းျဖစ္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြရဲ့ အသိ အမွတ္ျပဳ ေထာက္ခံမႈကိုရထားတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မပါဘဲနဲ႔ အျခားေသာ လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္ေတြ မပါဘဲနဲ႔ ဒီ၂၀၁၀ေရြးေကာက္ပြဲကို ဘယ္သူမွ အသိအမွတ္ျပဳမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံတကာ တိုက္တြန္းေတာင္းဆိုခ်က္နဲ႔လည္း မကိုက္ညီတဲ့အတြက္ လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳလိမ့္မယ္ မထင္ပါဘူး။
အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႔က ဘာလုပ္ရမွာလဲလို႔ေျပာရင္ မေၾကာက္တရားကို ေမြးျမဴၾကဖို႔၊ ကိုင္စြဲၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အသက္ (၆၄)ႏွစ္ျပည့္တဲ့ ေမြးေန႔အခါသမယမွာ ဟံသာ၀တီသတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ေဟာင္း ဆရာႀကီးဦး၀င္းတင္က စာေလးတေစာင္ ဂုဏ္ျပဳေရးဖြဲ႕ထား ပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္ ေျပာတာက....
“ ေဒၚစုရဲ့စိတ္ဓါတ္ အရည္အခ်င္းဟာ မေၾကာက္တရားဆိုတာ ဒါ အဓိကတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ ထိပ္ဆံုးကေန ရိွတဲ့ တရားပဲ။ မေၾကာက္တရားကို ေဒၚစုက ကိုင္ဆြဲတဲ့ေနရာမွာ ရိုးရိုးႏိုင္ငံေရးေဆာင္ပုဒ္လို၊ ေၾကြးေၾကာ္သံလိုဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ရင္ထဲအသဲထဲမွာ စြဲၿပီးေတာ့ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ စြဲသြား ေအာင္ရိွေစတဲ့၊ ရသ သေဘာေဆာင္တဲ့၊ အလကၤာ သေဘာေဆာင္တဲ့ ေတးကဗ်ာတပုဒ္ပဲ။ ေဒၚစုရဲ့ မေၾကာက္တရားဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ လူတိုင္းရဲ့ရင္ထဲ အသဲထဲမွာ စြဲသြားေစတဲ့ တရားမ်ိဳးကို သူကေျပာတာ။ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္ပုဒ္ကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ မေၾကာက္တရားဟာ။ မေၾကာက္တရား ဟာ ေဒၚစုရဲ့ တကယ့္ အေရးအႀကီးဆံုးဘ၀ ေလာကအျမင္ပါပဲ။ သို႔မဟုတ္ရင္လည္း ဘ၀ဒသနပါပဲလို႔ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တယ္။
မေၾကာက္တရားကို ေဖာ္ထုတ္ၾကပါ။ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံေရးအတြက္တင္ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ လူ႕ဘ၀တခုလံုးမွာ က်င့္သံုးတဲ့ေနရာမွာလည္း က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ အားနာတယ္ဆိုတဲ့စကားကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးေတာ့ ေၾကာက္တဲ့ဘက္ကို ေရြ႕ေရြ႕သြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ မေၾကာက္ပါနဲ႔၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အကုန္လံုးကို။
က်ေနာ္တို႔ ေျပာေျပာေနတဲ့စကားရိွပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဒီမိုကေရစီ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ သည္းခံရမယ္၊စိတ္ရွည္ရ မယ္၊ ခြင့္လႊတ္ရမယ္၊ လိုက္ေလ်ာရမယ္ ဆိုတာေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ သည္းခံျခင္းတရားေတြပဲ။ ဒါ ဒီမိုကေရစီပါရမီ ျဖည့္တာပဲ။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းငံုေတာ့ မခံဘူး။ အဲဒါက ဘာလည္းဆိုေတာ့ “ မေၾကာက္တရား ” ပါပဲ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးတဲ့ေနရာမွာပဲ တဖက္ကေနၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လိုအပ္တဲ့ စြမ္းရည္တခု လက္နက္တခုက ဘာလဲ ဆိုရင္ မေၾကာက္တရားပါပဲ။ မဟုတ္လွ်င္ ေခါင္းငံုမခံျခင္းပါပဲ။ အဲဒီႏွစ္ခုစလံုးကို ေပါင္းစည္းလိုက္ရင္ ခုနကလို ဒီမိုကေရစီခႏၱီတရားနဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္တဲ့ ေခါင္းငံုမခံတဲ့တရား ႏွစ္ခုေပါင္းလိုက္လွ်င္ ဒါ မေၾကာက္တရားရဲ့ လကၡဏာေတြပဲ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္ ” လို႔ ေမြးေန႔ဂုဏ္ျပဳမွာ ေရးဖြဲ႕ထားတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ က်ေနာ္တို႔ေတြဟာ မေၾကာက္တရားကို ေလ့က်င့္ တည္ေဆာက္ ေမြးျမဴၾကပါ။ ကိုင္စြဲၾကရ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ မေၾကာက္တရား ျဖစ္ေပၚလာေစဖို႔္ လႈံ႕ေဆာ္စည္းရံုးေရးလုပ္ငန္းေတြအတြက္ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြမွာ အဓိက တာ၀န္ရိွတယ္လို႔ ထင္ပါ တယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီတရပ္ရဲ့ မရိွမျဖစ္လို႔ ေျပာရမဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြထဲမွာလူထုစည္းရံုးေရး လုပ္ငန္းဟာ အခရာအက်ဆံုးလို႔ ယူဆပါတယ္။ လူထုဆီ သြား၊ လူထုနဲ႔ထိေတြ႕၊ လူထုနဲ႔စကားေျပာ။ ဒါမွသာ လူထုရဲ့အသံ၊ လူထုရဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ဆႏၵေတြဟာ ဘာလဲဆိုတာကို အမွန္တကယ္ သိႏိုင္မွာပါ။ တနည္း လူထုၾကားထဲ တသားတည္းက် ျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ လူထုဘက္ကို ဗဟိုျပဳၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လူထုဘက္ကို မ်က္ႏွာမူၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔မွာ ေမးခြန္း ရိွလာပါတယ္။ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ ဘာေတြ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္လႈပ္ရွား ေနၾကပါသလဲ။ လူထုရဲ့အသံ နဲ႔ေကာ ဘယ္ေလာက္နီးစပ္ေနပါၿပီလဲ။ လူထုနဲ႔မ်ား ပိုအလွမ္းကြာေ၀း သြားသလား။ လူထုရဲ့ေတာင္းဆိုမႈေတြအေပၚမွာေကာ ဘယ္ေလာက္ျဖည့္ ဆည္း ေပးေနႏိုင္ပါၿပီလဲ စတဲ့ စတဲ့ vision ေတြကို နိဂံုးခ်ဳပ္ ျပန္လည္သံုးသပ္ဆန္းစစ္ဖို႔နဲ႔ မိမိဟာ လူထုနဲ႔ပိုလို႔ အလွမ္းကြာေ၀းသြားတယ္ ဆိုရင္ ေတာ့ ေသခ်ာတယ္၊ မိမိတို႔ရဲ့ ေပၚလစီမူ၀ါဒေတြကို အမွားအမွန္ ရဲ၀ံ့စြာ စိစစ္ရမဲ့အခ်ိန္၊ ေကဒါပိုင္းေရြးခ်ယ္ေရးဘက္ကို ဦးလွည့္ရမဲ့အခ်ိန္ပဲလို႔ ယူဆပါတယ္။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္က လူမ်ိဳးစံုျပည္သူလူထုတရပ္လံုးရဲ့ ဘ၀လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ၂၀၁၀မတိုင္မီ လူထုတိုက္ပြဲစဥ္ေတြ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ ေရးအတြက္ စနစ္တက် စီမံခ်က္ရိွရိွ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ ေရးဆြဲထားတဲ့ တိုက္ပဲြစီမံခ်က္ေတြနဲ႔ ရဲရင့္ျပတ္သားစြာ ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ရိွရိွ ညီၫြတ္ စည္းလံုးမႈအစြမ္းျဖင့္ ၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ တိုက္ဖ်က္ပစ္ေရးကို္ အလ်င္အျမန္ ေဖာ္ေဆာင္သြားဖို႔ဟာ ယေန႔ကာလ လက္ငင္းလိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
သမိုင္းေခတ္အဆက္ဆက္တိုင္းမွာ လူထုမပါဘဲ ေခတ္စနစ္ကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့တဲ့ သာဓက မရိွပါဘူး။ ရိွခဲ့တယ္ဆိုရင္လည္း တာရွည္ခံမဲ့ ေအာင္ပြဲ ျဖစ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ျဖစ္လိမ့္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုကသာ အရာရာကို အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့တာပါ။ ျပည္သူ႔စြမ္းပကားနဲ႔သာလွ်င္ အရာရာကို ေျပာင္းလဲေစႏိုင္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment