ကိုယ္က်င့္တရား
၀ိုက္လက္သီးေတြကို
ငံု႔ေရွာင္ေပးလိုက္ဖို႔
ေမ့သြားခဲ့တာလား။
စိတ္ၾကီး၀င္စရာ တခုခု
မ်က္ႏွာသာေပးခံရသူ၊
ဒါမွမဟုတ္ ရ ထားျပီးသူ၊
အဲဒီလို စဥ္းစားခဲ့တယ္မဟုတ္လား။
တစ္စင္း
ေနာက္တစ္စင္း
စကၠဴေလယာဥ္ပ်ံေတြသာ ၀ဲ၊
ဘယ္ခရီးအထိ နီးခဲ့ပါျပီလဲ။
ေလာကၾကီးမွာ ဘယ္လို၊
ကမၻာေပၚမွာ ဘာ၊
မ်က္စိပ်က္၊ မ်က္ႏွာပ်က္
ဒီေလာက္ေတာင္ ခက္ခဲခဲ့ရ
ထြက္မေျပးခဲ့ဘူးလား။
ေၾသာ္…ဒီေမးခြန္းေတြၾကား
သူ႔မ်က္၀န္းညိဳညိဳေတြကိုသာ
သတိရေနမိပါတယ္။
ေမာင္ျပည့္မင္း
ဧျပီ၊၂၀၀၂။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment