သီခ်င္းေဟာင္းေတြေၾကာင့္ ကမၻာေဟာင္းခဲ့ရတယ္
မေန႔ကလည္း ဒါပဲ
ဒီကေန႔လည္း ဒါပဲ
ေဟာင္းၿပီးရင္း ေဟာင္းေနေတာ့တယ္
အကာအကြယ္မရွိဘဲ ဟင္းလင္း
အတင္းအက်ပ္ စီးနင္းခံရ
ေလာကႀကီးကို ေလ့လာၾကည့္ေတာ့
ဘာမွန္းမသိေတာ့ဘူး
ဘ၀ကို တစ္စစီ လိုက္လိုက္စမ္းရ
ဒီေလာက္ေတာင္ ႐ွဴံးရၿပီလား
ေပါက္ကြဲခ်င္တယ္
မ်ဳိသိပ္ေပးလိုက္ရ
အနာဆံုး ဒဏ္ရာပါပဲ
စိတ္ႏွလံုး ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာပါလား
၀န္စည္စလယ္ေတြ ေလးေလးလံလံ ထမ္းပိုးခဲ့ရ
ဘာေတြမွန္းမသိ
လိုအပ္တာထက္ ပိုမိုလွပသာယာလာ
ဒီဘ၀မွာ
ငါေပါင္းရတဲ့ အရာေတြမွန္သမွ် မေကာင္း
ငါမေပါင္းရတဲ့ အရာမွန္သမွ်သာ ေကာင္းခဲ့
ေပ်ာ္စရာေန႔ရက္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့
ေန႔ရက္တိုင္း ညႇိဳးငယ္ခဲ့ရတယ္
သုညမွ ဘာမွမရွိ
စပါးပိုး ေကာက္ပိုး အသီးအႏွံပိုးေတြ
ေဖာက္ခ်ည္ရက္ခဲ့
ေလခ်ဳိေလေအးေတြ အရွိန္အဟုန္ျပင္းျပင္း
ငါ့ခရီးစဥ္မွာ
ဉာဏ္ေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ရသည္တဲ့။ ။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ blogမွကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။
0 comments:
Post a Comment